ЯҘМЫШ БҮЛӘГЕ

Рәйлә Сабитова
ЯҘМЫШ БҮЛӘГЕ
Был юлы ҡасып ҡотолдо. Машинаһын аулаҡ урамға бора һалып, һүндереп, сығып өлгөрҙө. Ярты йыл элек үҙен “права”нан мәхрүм иткән “гаишник” бармаҡ янап үтеп китте. Өс көн “ултырып”, буйтым аҡса түләп, машинаһын штраф-стоянканан алып сығыуына ике ай ғына уҙғайны бит. Бөгөн ул хәлгә ҡалмауына һөйөнөп, кәйефе күтәрелгәндәй булды Илшаттың. Ярай, иртәгә тағы әллә нисә ергә бараһы бар, бәлки, берәйһендә юлы уңыр... Интернет аша ла эш эҙләргә кәңәш иткәйнеләр, маташтырып ҡарарға тура килер. Шундай уйҙар менән компьютерын тоҡандырғайны ла Илшат, рәт сығырҙай тойолмағас, үҙенең социаль селтәрҙәге “бит”енә күсте. Һирәк кергәс, яңылыҡтар өҫтәлгән – кемдәрҙер фотоларын баһалаған. Барыһы ла ҡыҙ-ҡырҡын затынан, күрәһең, йә бер төнгә “ҡунаҡ” итеп алып ҡайтҡан, йә үҙе барғандарылыр. Исемдәрен дә иҫендә ҡалдырмай, кәрәге лә юҡ. Барыбер эҙләп табалар. Фатиры, машинаһы барлығын белгәс бигерәк маҙаһыҙлай берәүҙәре... Башлана аҙым һайын шылтыратыу, осрашыуға саҡырыу, иғтибарһыҙлығына үсегеү, Илшаттан ниндәйҙер юҡ һәм булмаҫтай хистәр таптырыу... Икәүһе, ысынлап та, шулар рәтенән икән – фотоларынан таныны. Буянып-яһанып, ирендәрен бөрөштөрөп, төрлөсә ҡыланып төшкәндәр. Ҡарағыҙ, мин ниндәй шәп, тиҙәрме икән үҙҙәренә ҡалһа? Төнгө клубта, эскән баштан барып юлыҡҡайны Илшат уларға. Хәҙер кәрәктәре ҡалманы инде. Түшәктә бергә аунау ғына танышлыҡты артабан дауам итеүгә сәбәп түгел әле.

Өсөнсөһөнөң “ава”һында һүрәт кенә булғас, ҡыҙыҡһынып “бит”енә инеп сығырға булды. Уртаҡ “дуҫ”тары бар икән – бүтән ҡалала йәшәүсе ике туған ҡустыһы. Йәше, торған урыны, ғаилә хәле тураһында мәғлүмәт юҡ. Диуарында башлыса тәбиғәт күренештәре, цитаталар, шиғырҙар… Ҡыҫҡаһы, үҙе хаҡында мәғлүмәтте ҡуйған да, ҡуймаған да һымаҡ... Шулай ҙа бер фотоһы табылды. Компьютер экранында ҙурайтҡас, Илшат таныш күҙҙәрҙе күреп, хайран ҡалды. Ҡара һин уны! Нисә йыл үткәс, виртуаль донъяла осрашыу! Фотоның бер мөйөшөндәге һандар уның ярты йыл самаһы элек кенә төшкәнен күрһәтә. Дә-ә-ә... Ҡайһы бер ҡатын-ҡыҙҙы шарап менән сағыштырырға мөмкин – ваҡыт үткән һайын баһаһы арта, тигән һүҙҙәр хаҡ, күрәһең. Элеккегә ҡарағанда ла матурыраҡ һымаҡ күренә бит. Нисә йәш самаһы һуң әле уға? Осрашыуҙарына ла байтаҡ ваҡыт үткән. Ике туған ағаһының туйында булды был хәл. Йыраҡ ҡына ауылдан алғайны ул кәләште. Үҙҙәре бер-береһенә ҡоҙа менән ҡоҙаса булып сыға. Хәҙер ағайҙың тәтелдеге сығып йүгереп йөрөгән ҡыҙы бар, бер нисә айҙан малайҙары тыуырға тора. Һы... Өс йыл үтеп киткән! Ниндәйҙер мөғжизә менән ул саҡта күңеленә ныҡ ҡына инеп ултырғайны ҡоҙасаһы. Аҙаҡ телефон номерын да һораштырып ҡарағайны ла, таба алманы. Нәҡ ошо “уртаҡ дуҫ” ҡустыһына мөрәжәғәт иткәйне ул. Тегеһе ағаһының ниәтен етди тип ҡабул итмәгәндер, күрәһең, үтенесенә әһәмиәт бирмәне. Ни тиһәң дә Илшат – яңы армиянан ҡайтҡан егет, ә был шаян, һөйкөмлө ҡоҙасаның ире, ике балаһы бар. Үҙе йәш кәләштең еңгәһе булып сыға. Улар араһында ниндәй уртаҡлыҡ булыуы мөмкин? Илшаттың йөрөгән ҡыҙы юҡ ине юҡлыҡҡа, әммә күҙенә эләккән һәр итәк артынан сабыулаған сағы. Әле лә шулай инде, тик хәҙер ҡыҙыҡ түгел, ялҡытҡан был ғәҙәт. Ниндәйҙер тотороҡло бәйләнеш булдырғы килә, танышҡан көндә үк түшәк бүлешкәндәр менән мөхәббәт хаҡында һүҙ йөрөтөп буламы? Хәйер, уның барлығына ла ышанмай башланы инде. Бер кемгә лә тәү ҡараштан уҡ күңеле елкенеп, күҙе төшкәне юҡ ине уның, ә бына ҡоҙасаһының һүҙгә маһирлығына, янып торған күҙҙәренә, матур итеп көлөүенә әүрәне егет. Әллә ниндәй уйындар уйнатып, барыһының да кәйефен күтәреп, бер-береһен тәүгә күргән ҡоҙа-ҡоҙағыйҙарҙы дуҫлаштырып йөрөүенә иғтибар иткәйне. Шунда уҡ ҡайнашҡан ире лә, балалары ла кәртә булып тойолманы. Илшаттың атаһы ла ҡоҙаларҙың ихлас һыйына иҫереп, үҙенән-үҙе туйҙы алып барыусыға әйләнгән ҡоҙасаның йор һүҙенә иҙрәп, тауышын көрәйткәйне шунда:

– Ошо ҡоҙасаны килен итеп алып ҡайтам! Оҡшаның, бөттө-китте, вәссәләм! Бигерәк матур алып бараһың туйҙы, матур һөйләйһең... Килен итеп алам! Бына минең малай! – тип уларҙы таныштырмаҡсы уҡ булып китте.

Ҡоҙаса матур итеп кенә көлдө лә Илшатты ҡултыҡлап: “Нисек, килешәбеҙме?” – тип башҡаларға күрһәтеп шаярҙы. Шунда ул күңелендә йәнә һоҡланыу тойғоһо уяныуын һиҙҙе. Ниндәй генә көтөлмәгән ваҡиға булмаһын, һәр саҡ уны шаярыу менән үткәреп ебәрә белә икән үҙе. Ә бит әле иҫерек атаһының һүҙенә үпкәләп, ҡуштанланып иренә ошаҡлаһа, тегеһе ысынға алып, көнләшеүҙән йоҙороҡ күтәрһә, туйҙың йәме китә ине. Ә былай уйынға бороп, шарҡылдап бер көлдөләр ҙә, мәжлесте дауам иттеләр. Тик Илшатҡа әллә нимә булды – беләген ҡыҫып тотоп, һыйынып тигәндәй баҫҡан ҡатындың ипкененән айный алманы ла ҡуйҙы. Кейәү менән кәләш ултырған машинаны йөрөткәс, туйҙа бөтөнләй эсмәгәйне. Шуға күрә башы әйләнеп китеүен хәмергә һылтай алмай. Кискеһен клубҡа сыҡтылар. Ҡыҙҙар менән танышырға ла, бейергә лә теләмәй бер ситтә тора ине, башын ғорур күтәргән ҡоҙасаһы елт-елт баҫып дискотека залына килеп инде... Башҡалар юҡ булды... Юҡ, сығып китмәнеләр, бейеүҙән дә туҡтаманылар, ни бары Илшаттың күҙеңә салынманылар. Ә тегеһе шуны күргән-белгән һымаҡ, туп-тура егеттең ҡаршыһына килеп баҫты ла, ҡулын уның яурынына һалды. Шулай итеп, талғын көйгә бейергә төштөләр. Ҡунаҡтар таралып бөтөп бара тигәндә кейәү егетенең туғандары менән ҡоҙаса араһында кәләшкә уйынлы-ысынлы талаш та булып алды. Бикәсен еңел генә тоттороп сығармаҫҡа маташты тегеһе, былары төрлөсә юхалап, шаярып, кәләште ҡулға төшөрҙө. Ығы-зығы менән файҙаланып, шул мәлдә Илшат ҡоҙасаны күтәреп тә алды. Еңел генә ине ул, асыуланманы, йөҙ сирманы, барыһы ла көлөштө.

Иртәгеһенә туй һыйлау бурысы егет яғына күсте. Ҡоҙаса унда ла түңәрәктең уртаһында ине. Ғөрөф-ғәҙәтте тулыһынса үтәмәй, заманына, һауа торошона һылтап ябайлаштырмаҡсы инеләр, теге һүҙен һүҙ итте – кәләш һандығын да һатты, ласҡылдап торған батҡаҡ кисеп һыуына ла барҙылар, тағы әллә ниндәй йолаларын үтәнеләр. Бер кем ҡаршы һүҙ әйтергә баҙнат итмәне, тәүҙә йөҙ сирып алһалар ҙа, аҙаҡ тымдылар, хатта ҡоҙасаның ныҡышлығына харап рәхмәтле лә инеләр. Үҙенең еңгәлек бурысын үтәгәс кенә ябай ҡунаҡ булып өҫтәл артына ултырҙы. Был яҡтағы табынды алып барыусы тегеләрҙекенән кәм булмаҫҡа тырышты. Байтаҡ ҡыҙыҡлы уйындар әҙерләгән икән. Бер мәл уларҙы парға ҡуйып уйнаттылар. Әллә нимәләр тип төрттөрөп тә маташтылар, ә Илшатҡа ҡоҙасаһы менән булыу рәхәт ине, береһенең дә һүҙен ишетмәне. Мәжлес ҡыҙғандан-ҡыҙҙы. Ҡайһылыр арауыҡта улар икеһе лә тышта аулаҡта тап булышты. Илшатты ниндәйҙер аңлайышһыҙ тойғо биләне. Күтәрмәгә һауа алыштырырға сыҡҡан ҡоҙасаның тал сыбығындай нескә биленән тотоп күтәреп алды ла, ирендәренә үрелде. Тегеһе сәбәләнеп ҡаршылашырға ла уйламаны, ҡоҙаһының муйынына һарылды. Өй ишеге шығырҙауға ғына айнып киттеләр ҙә, бер-береһенең ҡосағынан ысҡынырға мәжбүр булдылар. Хистәрҙең уртаҡлығын, үҙенең дә ҡоҙасаға оҡшауын аңлауҙан Илшаттың башы әйләнде. Тегеһенең ире шунда йөрөүе, теләһә ҡайһы мәлдә низағ башланыу хәүефе йөрәктең ярһыуын арттыра, туйға мажаралар көҫәп килгән йәш егеттең ҡанын ҡыҙҙыра ғына ине. Икенсе юлы Илшат “табыш”ын еңел генә күтәреп машинаһына алып китте. Шунда ғына бер-ике ауыҙ һүҙ һөйләшеп алдылар. Исемен, нисә йәштә булыуын, һөйгән ҡыҙы бармы-юҡмы икәнен генә һораны ҡоҙаса. Юҡ тине Илшат, хәйер, әле лә шул уҡ хәл. Оҙайлы осрашҡан ҡыҙы берәү генә булды. Һәр ваҡ-төйәк өсөн бәхәсләшә, талаша торғас, уның менән дә айырылыштылар. Һирәк-һаяҡ дуҫтарса шылтыратышып, хәл белешеп торалар хәҙер. Ә ҡоҙаса менән осрашҡанда был роман күңел тарихында яҙыла ла башламағайны әле. Теге саҡта һүҙ былайыраҡ ялғанды: “Мине йөрөмтәл ҡатын тип уйлайһыңдыр әле?” – тине ҡоҙасаһы. “Юҡсы”, – тигән булды Илшат, әммә эстән генә “барығыҙ ҙа бер иш инде – аҙғын күңелле” тип уйлап ҡуйҙы. “Арлы-бирле үбеп, һыйпаштырғанға алданып баралар. Бөгөн – берәү, иртәгә икенсе менән төн үткәреп йөрөүе оҡшаймы икән үҙҙәренә? Ышанып, күңел сисерлек түгел, тоғролоҡ, ғорурлыҡ тигән сифаттары юҡ! Бына был ҡоҙасаһына ғына ҡара – ире менән ҡунаҡ булып йөрөй, йәнәһе. Теге бер ни ҙә белмәй өҫтәл артында ултыра, ҡатыны бында йәш егет менән типтерә. Илшат кеүектәр әҙ булған тиһеңме ни уның тормошонда?.. Хәйер, үҙе лә туйға ата-әсәһен килтереп, кейәү-кәләште йөрөтөүҙән бигерәк, мажара көҫәп ашҡынғайны түгелме ни? Бына, теләгәнен тапты, тағы нимә кәрәк?” Шундай уйҙар менән ҡабат үбергә үрелгәйне, тегеһе, “хәҙер туй лотереяһы уйната башлаясаҡтар” тигән һылтау менән ҡосағынан сығып ысҡынды. Башҡа осрашыу мөмкинлеге булманы. Илшат уның эргәһендә күпме генә мәғәнәле ҡараш ташлап йөрөмәһен, тегеһе иғтибар итмәне. Төн таңға ауышҡас, ҡоҙалар ҡайтырға йыйынды. Шунда ғына ул Илшатҡа элеккесә йылмайҙы, хатта ҡапҡаға тиклем етәкләшеп атланылар, хушлашҡанда битенән үбергә рөхсәт итте, һуңынан ире бер һүҙ ҙә әйтмәй яндарына килеп, ҡатынын етәкләп алды ла китте. Илшат һис ни уйларға өлгөрә алмай тороп ҡалды. Ҡыҙыҡ. Ире лә сәйер генә бәндә икән бының. Асыуланыу, көнләшеү түгел, хатта Илшаттың барлығын да иғтибарға алманы. Тиҙ генә онотор һымаҡ ине был ваҡиғаны. Нишләптер улай килеп сыҡманы. Әйтелмәгән һүҙҙәр күңелдә төйөр булып ҡалды…

Ошолар хаҡында уйлап ултырҙы ла Илшат, “дуҫ булырға” тигән яҙыуға баҫты. Яуап бирергә тейешле кеше “онлайн”да, йәғни әлеге ваҡытта селтәрҙә булмағас, көтөргә генә ҡала. Тормошта бер ни ҙә үҙгәрмәгән һымаҡ тойолһа ла, ниндәйҙер һиҙелер-һиҙелмәҫ нур барлыҡҡа килде. Мөғжизә көтөү. Бер-ике көндән компьютерҙы ҡабыҙғас, Илшатҡа яңы “дуҫ” өҫтәлгәнлеге мәғлүм булды. Бәлки берәй һүҙ ҙә яҙыр тигән өмөтө генә аҡланманы – хәбәр-фәлән юҡ ине. Кем белә инде, бәлки ул Илшатты былай ғына, уның менән аралашырға теләүҙән түгел, ә дуҫтарының иҫәбен арттырыу өсөн генә исемлеккә индергәндер... Шулай ҙа май байрамы еткәнлеген иҫәпкә алып, ул “сәләм, байрам менән!” тип ҡыҫҡа ғына хәбәр ебәрҙе. Яуап бирһә, артабан күҙ күрер. Элек айҙар буйы кермәгән Интернетҡа “аяҡ баҫыу”ҙар йышайҙы. Төнгө ун икеләр тирәһендә ҡапыл йөрәкһеп китеп компьютерын тоҡандырғайны, ысынлап та, ябай ғына “рәхмәт, һине лә, хәлдәрең нисек?” тигән яуап көтөп тора ине. Тиҙ генә әлеге мәлдә виртуаль донъяла гиҙгән дуҫтарын барлап сыҡты. Улар араһында ҡоҙасаһын да “тап итте”. Тағы сәләм ебәреп, яуап көтә башланы. Оҙаҡ ғазапламай яңы хәбәр килеп тә етте. Тимәк, аралашыуға ҡаршы түгел. “Ни эшләп һаман йоҡламай, Интернетта ултыраһың?” тигәнгә “Һине көттөм” тип яҙған. Ышанырғамы, юҡмы? Мыҫҡыл итеүе, йәки һин генә етмәй инең тип әйтергә теләүе түгелме был? Интернет аша аңлашыу мөмкин түгел. Тере аралашыу кәрәк. Исмаһам, тауышын ишетергә ине… Шулай ҙа яҙыуын дауам итте. Уның “Ышандырмай” тиеүенә “Ҡасан алдағаным булды һуң?” тигән яуап алып көлөп ебәрҙе. Эйе, ҡасан алдай алһын? Уларҙың бит һөйләшкәндәре лә булманы. Телефон номерын һорағайны, ун һан яҙылған хәбәр килде. “Хәҙер шылтыратһам яраймы?” “Ярай”. Юҡ, алдап яҙмаған номерын, оҙон гудок китте һәм теге яҡ оста “Сәләм”тигән наҙлы, йомшаҡ тауыш ишетелде.

…Шулай ике сәғәт гәпләштеләр. Йоҡларға ятҡанында сәғәт төнгө ике тулып уҙғайны, унда ла түҙмәйенсә, “Һинең хаҡта уйлайым” тип СМС-хәбәр ебәрҙе. “Мин дә” тигән ҡыҫҡа ғына яуап алғандан һуң яйлап ойоп китте. Шунан башланды виртуаль роман. Көнөнә әллә нисә шылтырата, СМС яҙышалар, социаль селтәрҙә фото, открытка менән алмашалар. Күпмелер ваҡыт шулай күңелле генә уҙҙы. Күңеле иләҫләнеп, ҡайһы бер дуҫтарына ла һөйләмәҫтәй серҙәрен аса башлағас, һиҫкәнеп китте ул. Нимә булды һуң Илшатҡа? Был серле зат яйлап ҡына уның йөрәгенә инеп ултырырға маташа түгелме? Дуҫтары менән тәбиғәт ҡосағында күңел асҡанда ла, әленән-әле уларҙан ситләшеп, телефон ҡосаҡлап йөрөй башлауын да аңлай алманы. Тегеләре лә ризаһыҙлыҡ белдерҙе. Береһе асыҡтан-асыҡ:

– Бисә-сәсәне елкәңә мендерһәң – бөттө инде ул! Унда барма, эсеп йөрөмә, дуҫтарың бигерәк күп, төндә клубҡа сыҡма, башҡаларға күҙ ҙә һалма... Баштан уҡ үҙеңде “Мин ир затынан бит әле, ни ҡылһам да үҙ ихтыярымда” тип иҫкәртеп ҡуймаһаң, йомшаҡлыҡ күрһәтһәң – бөттөң, тигән һүҙ…

Шунда араларынан берәү:

– Дөрөҫ әйтәһең, ҡатын-ҡыҙ артынан һеперелеп йөрөр заман түгел, беҙҙең ише ысын ир-егеттәр дефицит хәҙер, – тип ҡуйҙы.

Дуҫтары менән булған ошо һөйләшеүҙән һуң Илшат ҡоҙасаһына “Һин минең холҡома яраҡлашырға тейеш” тигән талап ҡуйҙы. Тегеһе шарҡылдап көлдө лә, “Ә мин һине тотмайым, ҡасан теләһәң, шунда мөнәсәбәттәрҙе өҙөргә рөхсәт итәм” тине. “Рөхсәт итәм”, имеш. Нисегерәк эре ҡылана!.. Инәлтергә теләп, шылтыратыуҙарҙы кәметеп ҡараны. Әммә тегеһе бар тип тә белмәне, СМС-та яҙманы, тик мәле тура килгән һайын, “Эх, һин, бала-саға”, тип шелтәләп алды. “Уҙа барһа, ете-һигеҙ йәшкә генә олораҡ, ә донъя күргән Илшатты кәмһетә”, тип асыуланды егет был осраҡта. Шулай ҙа ҡайһы саҡта элекке һымаҡ һәүетемсә оҙаҡ ҡына һөйләшәләр. Илшат уға эш таба, ҡыҙҙар менән оҙайлы мөнәсәбәт ҡора алмауын да, ата-әсәһенең ҡолаҡ итен сәйнәп маҙаһына тейеүен дә асып һала. Тегеһе өнһөҙ-һүҙһеҙ генә тыңлай, урынлы кәңәштәр бирә, ғәйепләмәй ҙә, тәнҡитләмәй ҙә. Саҡырымдар аша үҙен аңлаған кеше барлығын тойоуҙан Илшаттың күңеле нескәрә. Тыныс йоҡо теләп трубканы һалғандан һуң, үҙенең тупаҫлыҡтары өсөн ғәфү үтенеп, СМС яҙып ташлай. Иртәгеһенә артыҡ асылып киткәне өсөн яңынан асыуы килеп, йәнә ҡоҙасаһына ҡатыраҡ бәрелә.

– Саҡ ҡына йомшағыраҡ булырға кәрәк һиңә, – ти тегеһе.
Юғиһә, тупаҫ ҡыланып, бәхетеңде таный алмай ҡаласаҡһың…

– Мине нисек бар шулай яратырға тейештәр!

Аралаша башлаған көндә үк бер уртаҡ һүҙгә килгәйнеләр: Илшат үҙенең ҡыҙҙарын һөйләмәй, тегеһе – ирен. Килешеүҙе егет боҙҙо. Кистән шылтыратмағанының сәбәбен аңлатып:

– Клубҡа сыҡтым, ҡыҙҙар тоттом… Аңлайһыңдыр инде, йәш буйҙаҡ егет төндә нимә менән шөғөлләнә ала?

– Әлбиттә, аңлайым – йәш ирле ҡатын нимә менән шөғөлләнһә, шуның менән! – тигән зәһәр яуап алды.

Кем тип атарға ла белмәй Илшат уны. Һөйәркә тиер ине, мөнәсәбәттәре был аңлатмаға яҡын да килмәй. Мөхәббәт тиһәң – көлкө. Дуҫлыҡ тиһәң – башҡа һыймаҫлыҡ хәбәр. Ошо хаҡта һүҙ ҡуҙғатҡайны, тегеһе шунда уҡ:

– Тормошомда бер генә күргән егеттәрҙең барыһы менән дә ошолай аралаша тиһеңме? Белгең килһә, әле лә мөхәббәттәрен аңлатыусылар етерлек, – тип эләктереп тә алды.

Был һүҙҙәр шылтыратыр алдынан арыу ғына төшөрөргә өлгөргән Илшатты битараф ҡалдырманы. Шунда мөхәббәтен аңлатып маташҡайны, ҡоҙасаһы икенсе бер шылтыратҡанында: “Борсолма, мин һине шунда уҡ һүҙҙәреңдән азат иттем, әйткәндәреңде күңелемә яҡын алманым”, – тине. Харап бит... Илшаттың башҡа бер кемгә лә асмаған хистәрен мыҫҡыл итә. Ниндәй ике йөҙлө һуң был ҡатын-ҡыҙ заты? Инде нисәнсе тапҡыр һүҙ тағы теге туйға барып төртөлдө.

– Ул саҡта ниңә башҡаса яныңа сыҡмауымды белгең киләме? Үбеүеңдә нәфрәт тәме тойҙом. Мине йөрөмтәл ҡатын тип уйланың, шулаймы? Хәйер, бының өсөн үпкәләргә хаҡым да юҡ – үҙемде шулайыраҡ тоттом бит. Ышанаһыңмы-юҡмы, ирем менән ун биш йыл бергә йәшәү дәүерендә бөтөнләй хыянат иткәнем юҡ ине. Үбергә үрелгәндәре була торғайны, кеше араһында үҙемде нисек тотҡанымды күрҙең бит. Ҡылансыҡланам да, һүҙгә лә аптырамайым, әҙәп эйәһе булып күренергә маташҡан да юҡ. Әммә аулаҡта береһен дә яҡын килтермәй инем. Һинең менән башҡасараҡ килеп сыҡты… Миңә булған мөнәсәбәтең тураһында уйланып ултырҙым да иремдең дә ҡасандыр шундай уҡ нәфрәт менән ҡарауы иҫкә төштө. Танышҡанда 17 йәшлек кенә инем әле. Уҙа барһа бер-ике үбешеп ҡараған булғанмындыр. Кемделер тәнемә ҡағылдырыу хаҡында һүҙ ҙә юҡ. Ирем бик оҡшай ине, бер-беребеҙгә тап килеүебеҙҙе күңелем менән һиҙҙем. Тәүге осрашыуҙа уҡ ярағандан күберәген рөхсәт итеп ташлағанмын. Ә ул иһә минең хискә бирелеүемде тәжрибәлелек тип баһалаған икән. Быны йәнеңә тейергә теләүҙән һөйләмәйем. Һинең өсөн борсолам. Юлыңда һәйбәт ҡыҙҙар аҙ осрамағандыр, әммә тиҫкәрелегең, иғтибарһыҙлығың нәфис зат хаҡындағы бер яҡлы фекерең арҡаһында уларҙы күрмәгәнһеңдер. Артабан да шулай дауам итһәң, яңғыҙ ҡалыуың да ихтимал бит…

Был һөйләшеү Илшатҡа тәьҫир итмәй ҡалманы. Телефон аша аралашыуҙы ары дауам итә алмаясағын аңланы. Осрашырға ине, тип уйланы егет. Тик ул осраҡта хәлдәр тағы ла ҡатмарлашасаҡ. Ул барыбер ғаиләһен ташлап китмәйәсәк. Иренән айырылһа ла, Илшаттың ата-әсәһе уны ҡабул итмәйәсәк. Әле иҫерек баштан “яратам” тип әйтеүе шул көслө хисте кисергеһе килеүҙән генә икәнлеген аңлай ул. Сираттағы шылтыратыуында ҡатыраҡ ҡағылып ташлағайны, ҡоҙасаһы теге саҡ өҙөлөп ҡалған һөйләшеүҙе дауам итте:

– Әсәйең менән мөнәсәбәтең нисек ул, Илшат? Икәү генә һөйләшеп ултырғанығыҙ бармы?

– Яҡшы, – тине Илшат, – әсәйҙәр менән насар булырға тейеш түгел инде...