Ҡатын-ҡыҙҙың йәне – сылтыр шишмә,
Һөйөү тойһа, үҙен һөйгән йәнгә
Наҙлы шифа булып ҡағалыр.
Ҡатын-ҡыҙҙың йәне буранға тиң,
Томан ярып юл күрһәтә ала,
Йөрәгенә үтеп кер(а)лһаң!
Ҡатын-ҡыҙҙың йәне аҡ болоттор,
Ямғыр булып, шифа тарата.
Яратмаһа, йәне – йәшенле ут,
Ләйсән ямғыр, әгәр яратһа.
Ҡатын-ҡыҙҙың йәне – өйөрмә ул,
Юҡҡа үпкәләтеп рәнйетмәгеҙ,
Ҡайнар йәштәренә бешмәгеҙ!
Ҡатын-ҡыҙҙың йәне – наҙлы гөл ул,
Йылы ҡулда ғына сәскә ата,
Ҡарай белмәһгеҙ, өҙмәгеҙ!
Һаҡлай белмәһәгеҙ, өҙмәгеҙ!