Шоңҡар
-3 °С
Ҡар
Бөтә яңылыҡтар
Илһам
12 Октябрь 2018, 17:21

Гөлнур Замалитдинова шиғырҙары

КӨҘ

Эй, ағасым, рәнйейһеңдер инде,

Япраҡтарың ҡойолоп төшкәндә.

Көҙ елдәре килеп, болғап-болғап,

Һинән өҙөп алып киткәндә.

Эй, ағасым, күҙ йәштәрең һинең,

Ямғыр булып күктән ҡоялыр.

Япраҡтарың, көҙгә бик алданып,

Һағыш төҫтәренә ҡуналыр.

Парк, һыуыҡ ел, еүеш асфальт,

Өнһөҙ-һүҙһеҙ һиңә күҙ һалам.

Ниңә икән, ағасҡайым, һиндә

Үҙ хистәремде табам...


ӨҘГӨЛӘНМӘ

Эй күңелем,

Өҙгөләнмә улай,

Өҙгөләнмә, һис тә һөйләнмә.

Был тормош,

Был тормоштоң юлын

Насар тиеп һис тә ғәрләнмә.

Эй йөрәгем,

Бигерәк өмөт иттең,

Өмөтөңдө һис тә юғалтма.

Был тормоштан ҡурҡып

Тик бер кеше өсөн,

Башҡаларҙан һис тә ҡапланма.

Эй уйҙарым,

Йоҡо бирмәйенсә,

Төндәр буйы зинһар һөйләнмә.

Яңылышып, инде икенселә

Яһалмалыҡ, етәр, эҙләнмә!


ҺӨЙЛӘ, ӘСӘЙ

Һөйлә, әсәй, миңә серҙәреңде,

Һорауҙарым күптер үҙеңә.

Тыңлауымдан оло фәһем алып,

Мин ҡарармын һинең күҙеңә.

Ваҡыт уҙһын, әйҙә ваҡыт уҙһын,

Әсә менән ҡыҙы серләшә.

Беҙҙең ниҙәр һөйләшеүҙә

Һис булмаһын эше кешелә.

Бихисап ул ваҡыт, әсәй,

яндарыңда,

Һөйләш әле, зинһар, матурым.

Әңгәмәләр булһын оҙаҡ-оҙаҡ,

Серләшербеҙ оҙаҡ, ҡәҙерлем.

Эштәр торһон, әйҙә көтөп торһон,

Ултыртайыҡ тәмле сәйҙәрҙе.

Ултыр, әсәй, ултыр, һөйләр инем,

Күңелемдә торған серҙәрҙе.

Әсәкәйем, һөйлә, һөйлә, әсәй,

Юғалмаһын тауыш оҙаҡҡа.

Ғүмер буйы ошо наҙлы тауыш,

Ишетелһә ине ҡолаҡҡа.


ҺИН ҺЫУЫҠ

Һин шундай һыуыҡ,

Беләһеңме?

Мин һыуыҡ тейҙереп

Йөрәгемә,

Нисәнсе ай ауырығанымды

Күрәһеңме?

Һин шундай битараф,

Нәфрәт тулып

Һине һөйгән йөрәгемә,

Йоҙроҡланып,

Һуңғы көсөм менән

Һуғам күкрәгеңә.

Типмәҫ микән

Шунда торған йөрәк

Берәй ҡасан, таң атҡанда,

Бер көндә

Мин яныңдан

Мәңгелек бушлыҡҡа киткәндә.

Бәлки, тибер

Һағынғанда,

Әрнеп көткәндә.

Тик мин инде

Бушлыҡ менән дуҫлашырмын,

Ул көн еткәндә.


ТУҠТАТ МИНЕ

Туҡтат мине, зинһар өсөн,

уйҙарымдан

Ҡаным ҡыҙған саҡта, асыуымда.

Әрлә мине, ҡысҡыр миңә, туҡтат

мине,

Һүҙҙәреңде ишетмәһәм,

ҡаңғырыуҙа.

Иркәләт һин мине, һыйпа

сәстәремдән,

Тыныслан тип үп һин алһыу

сикәләрҙән –

Шул да етер миңә йәнем...

Тик үтенәм –

Туҡтат мине, китер булһам

ғүмереңдән.

Йылдар үткәс, һырҙар баҫҡан

ҡулдарымды

Мин һалырмын һинең ап-аҡ

сәстәреңә.

Иркәләтеп, һөйөп һине һәр

көнөмдә

Мин әйтермен: “Йәнем,

туҡтатҡанға рәхмәт һиңә!”


ҒҮМЕРГӘ ӨНДӘШЕҮ

Әле генә ҡарап торҙом

Бөртөк ҡарҙар төшкәнен,

Хәҙер инде күреп торам

Улар иреп бөткәнен.

Кисә генә күргән инем

Ҡыҙ егетен көткәнен;

Хәҙер инде абайланым

Бер сабыйҙы үпкәнен;

“Бер ни булмаҫ” тиеп кенә

Иҫерткестәр эскәнен;

Әле генә белеп ҡалдым,

Был донъянан киткәнен.

Ҡыҙыҡ икән ошо ғүмер,

Әле генә килгәйнем.

Инде бына фәһем алып,

Ошо йәшкә еткәнмен.

Ғүмер, туҡта, ниңә улай,

Кемдән генә ҡасаһың?

Йәшәмәһен тиеп әллә

Минән ҡасып-боҫаһың?
Читайте нас: