Имтиханға кергәндә уҡыла торған доға

Имтиханға кергәндә уҡыла торған доға:
Дәрес әҙерләүҙе тәһәрәт алып башлау әйбәттер. Ниндәй генә дәрес булһа ла,бисмилләһ менән башлау кәрәк. Унан һуң ошо доғалар уҡылыр:
“Раббии зиднии ғилмән үә фәһмән үәл-хыҡнии бис-саалихиин. Раббишрахлии садрии үә йәссирлии әмрии үәхлүл ғүҡдәтән мин лисәәни йәфҡаһү ҡаули, йәә Хаафиҙү, йәә Раҡыйбү, йәә Насыыру, йәә Аллааһү Раббии йәссир үә ләә түғәссир Раббии тәммим билхайир”.

(Раббым! Ғилемемде һәм зиһенемде арттыр. Мине салих ҡолдарыңдан әйлә. Раббым! Күкрәгемде ас, эшемде еңеләйт һәм телемдәге бауҙы” тиҙ сис ки, әйткән һүҙемде аңлаһын. Эй, Һаҡлаусы, Күҙәтеүсе. Ярҙам итеүсе Раббым! Енеләйт, ауырлатма, Раббым! Эшемде хәйере менән тамамла).
Имтиханға кергәндә, бигерәк тә өс, биш йәки ете мәртәбә “Аятүл-Күрси” уҡылыр.