Көндәлегем, тыңла

Нисек мөхәббәтһеҙ йәшәргә була? Мөхәббәтһеҙ тормош мәғәнәһеҙ. Быға тиклем нисек йәшәгәнмен? Бөтә күңелем, йөрәгем менән яратам. Юғары хистәрһеҙ йәшәп булмай.

Яҙмайынса булдыра алмайым. Аҡылдан да яҙғым килмәй. Яҙһам, еңелерәк булып ҡала. Көндәлегем – дуҫым.

24. 03. 2007. Бөгөн әсәйемде рәнйеттем. Аҙаҡ үҙемде меҫкен мәхлүк итеп тойҙом. Әйтерһең, барлыҡ кешелек һыҙаттарым юҡҡа сыҡты. Асыулы саҡта әйткән һүҙҙәрем өсөн бик ныҡ үкендем. Иң мөһиме: асыулы ваҡытта рәнйеү һүҙҙәре әйткән һеңлемде аңланым. Әсәйемде ғүмеремдән артыҡ яратам. Хоҙайға рәхмәт, ул мине ғәфү итте.

30.03.2007. Кем йөрәгенә яуызлыҡ, көнсөллөк индермәй, шул бәхетле. Кем ирекле, башҡаларға буйһонмай, шул бәхетле. Бәхет донъяла әҙ түгел, барыһына ла етә. Һәр кемдең үҙ бәхете.

Кисәге телевизорҙан бер рухани: «Үҙ өҫтөңдә эшләү – ул оҙайлы һәм күп көс талап иткән эш», – тине. Шуға иҫтән сығармаҫҡа, был бер көндә генә башҡарыла торған эш түгел. Бер нәмә лә еңел генә бирелмәй.

Студент саҡ. Студент сағым еңел ваҡытҡа тура килмәне. Ғаиләгә бәхетһеҙлек килде, атай үлеп ҡалды. Проблемаларҙан бирешергә, бөгөлөп төшөргә мөмкин ине. Уҡырға ла һуңлап индем. Үҙемдең курсташтарымдан 5 йылға өлкәнерәк инем, шуға уңайһыҙлыҡ кисерә торғайным. Матди яҡтан да хәлдәр яҡшы түгел ине. Һүҙҙәр менән генә аңлатып булмай. Шул саҡтарҙа Хоҙайға ышаныу ғына мине ҡотҡарҙы.

Курсташтарым һоҡланғыс кешеләр ине! Ә уҡытыусыларым? Бөтәһен дә ностальгия менән хәтергә алам. Колледжда уҡыуым белем йәһәтенән генә үҫергә ярҙам итмәне, рухи яҡтан да.

03. 04. 2007. Яҙ килеүе һиҙелә. Минең яратҡан миҙгелем. Элек ҡыуана торғайным. Ә хәҙер һиҙмәйем дә. Ҡояш яҡтырта. Ҡар ирей. Ҡара ер күренә башланы. Ҡара ҡарғалар, сыйырсыҡтарҙың килеүе тураһында ниңә яҙманым икән? Кисә саҡ сыйырсыҡты күрҙем. Әйләнә-тирәмдә бер нәмә лә күрмәйем, йә, Хоҙай! Элек бит тәбиғәтте ярата инем. Көн һайын урманға барғы килеп тора. Йоҡоло тик йөрөйөм.

Мостай Кәримдең «Ҡыҙ урлау» пьесаһын уҡыуымды дауам иттем.

13. 04. 2007. 13-ө, йома.

Тыңласы, көндәлегем! Уртаҡлашыр кеше лә юҡ. Мин уны яратам. Ут йотам, һағынам. Был мөхәббәттән мин үлермен, ахырыһы.

Артабан нисек йәшәргә? Япа-яңғыҙмын. Меңләгән кеше уратып алһа ла, тағы ла нығыраҡ яңғыҙлыҡ хисен тойор инем. Әгәр ул ғына миңә кәрәк икән, башҡа берәү ул бушлыҡты тултыра алмаҫ. Шунсама көстө ҡайҙан алырға, артабан нисек йәшәргә?

25. 05. 2007. Әхирәтем көндәлектәрен уҡырға бирҙе. Уны уҡығас, үҙ телемдә, үҙ туған телемдә яҙырға теләк уянды. Ниндәй бай, матур һәм дә яҡын ул туған телем!

27.05.2007. Икенсе көн эшләйем. Көн йылы, аяҙ.

Тойғоларыма килгәндә, еңел түгел. Мөхәббәт үткәс, минең йәшлегем үткәндәй булды. Яуапһыҙ мөхәббәттән дә күңелһеҙерәк кисереш. Ҡайһы берҙә ул тойғо кире ҡайтыуына өмөтләнәм. Нисек итеп беҙ ҡышҡыһын бер-беребеҙҙе яратып, һағынып көтөп осрашҡаныбыҙҙы иҫкә алам. Ул тойғоно кире ҡайтарып алып булмаҫына эсем боша. Ни эшләп үтте һуң ул? Мин бит уны ныҡ ярата инем һәм донъяла уға тиң юҡ икәненә ышана торғайным. Бәлки унан миңә йылылыҡ етмәгәне һыуындырғандыр? Ниндәй һорау бирһәң дә, уға яуап юҡ. Мин бит Хоҙайҙан ялбарып һорай торғайным: «Минең йөрәгемде уға ҡарата мөхәббәттән, минең башымдан уның тураһында уйҙарҙан азат ит!» – тип. Хәҙер Хоҙай ишетте. Инде ниңә аптырарға инде.

28. 05. 2007. Бөгөн көн эҫе. Мин эштә «Йырланмаған йыр» пьесаһының дауамын уҡып ултырам. Унда шундай һүҙҙәр бар: «Һыуынған көлдән ахмаҡ ҡына ут эҙләр...»

01. 06. 2007. Көн бөгөн эҫе булды. Хәҙер көндәлек яҙырға ла ваҡыт юҡ. Ҡайҙа ул оҙон ҡыш көндәре? Йәй көндәре матур ҙа ул, мин яратам был миҙгелде. Тик ул матурлыҡ менән һоҡланырға ла ваҡыт юҡ.

Әхирәтем тураһында бик йыш уйланам. Көндәлеген уҡығас, уның алдан нисек булыуын һәм хәҙер нисек йәшәүен белгәс, миңә ул ҡыҙыҡлы әкиәт героиняһы һымаҡ. Әллә ниңә шул ҡыҙ минең күңелемде арбаны. Ул әхирәтем менән дуҫлашып киткән саҡты һағынып иҫкә алам. Уның менән осрашҡан йәйҙә мин үҙ мөхәббәтемде осраттым. Ул мөхәббәт тә әкиәт һымаҡ булды инде. Эйе, мин әле лә яратҡан кешем менән айырылышмағанмын. Тик әкиәт юҡ. Әхирәтем һибеп киткән нурҙары һүнде. Ул ҡыҙҙың кеше һүҙенән, ҡарашынан, мөнәсәбәтенән азат булыуы һәм шул уҡ ваҡытта кешегә ҡарата иғтибарлы, ихтирамлы һәм кешелекле булыуы оҡшай. Ярай, уның тураһында бүтән һүҙ ҡуҙғатмайым.

03. 06. 2007. Бер шиғырҙы күсереп алайым әле:

Мин ҡанатлы инем, пар ҡанатлы

Һин булғанға өҙөлөп яратҡан.

(Кем уйлаһын, шундай оло һөйөү

Юҡҡа сығыр тиеп аҙаҡтан...)

Әкиәткә тамам ышанғайным,

Мин уяндым инде, ни күрәм,

Һин һындырған пар ҡанатым менән

Иҙәнеңдең сүбен һеперәм.

Минең дә мөхәббәт әкиәт һымаҡ булды. Исмаһам, үҙен бер ҙә күргәнем юҡ. Ҡыҙыҡ. Үҙе йәш, матур, аҡыллы һәм эшлекле кеше. Бөтөн ҡиәфәте менән мин яратыр өсөн яралған. Әммә ул ғына етмәй икән мөхәббәт йәшәһен өсөн. Мөхәббәт усағы янһын өсөн уға утын өҫтәп торорға кәрәктер.

Холҡом өсөн эсем боша. Кешегә ҡарата мөнәсәбәтем насар булғанға ҡыйын. Бөгөн өс кешегә яҡты йөҙ күрһәтмәнем тиһәм, йомшағыраҡ булыр. Тупаҫлыҡ күрһәттем. Бик насар. Эйе, мин кешеләр йыш туплана торған ерҙә эшләйем. Уларҙың холоҡтарын да белеп бөткәнмен. Күбеһе йомшаҡлыҡты файҙаланырға әҙер генә тора. Күбеһе яҡшылыҡтың ҡәҙерен белмәй. Дөрөҫөн әйткәндә, ялҡҡанмын. Кешеләр тураһында насар уйҙа булғым килмәй. Элекке һымаҡ булғым килә.

08. 06. 2007. Мөхәббәт үткән һымаҡ булһа ла, уны һағындым. Ниңәлер барыбер үҙ кешем булып ҡалды. Берәйһен яратһам, бәлки, уны бөтөнләйгә онотормон. Юҡ, барыбер уны яратам һәм бер ваҡытта ла онотмам, күрәһең. Икенсе берәүҙе осратһам да. Үҙ туғаным кеүек бит ул. Ярай, ни булһа ла, исмаһам, яҡты хәтер булып ҡалыр.

Хоҙайға бөтәһе өсөн дә рәхмәт! Мин бәхеттең нимә икәнен татыным был донъяла.

Тыныс күк йөҙө, яратҡан Тыуған ер, бәхетле бала саҡ, яратҡан һәм яратылған, беҙҙең өсөн өҙгөләнеп торған атам-әсәм өсөн, һәр ваҡыт йылы булған өйөм өсөн, ҡәҙерле яҡындарым өсөн, яҡшы иптәштәрем, әхирәттәрем өсөн, һөйгән йәрем өсөн, белем алыуым, яҡшы кешеләр осратыуым өсөн, эшем һәм яҡшы күңелле, миңә яҡшы шарттарҙа эшләргә ярҙам иткән дуҫтарым өсөн. Бөтәһе, бөтәһе өсөн Хоҙайға рәхмәт! Рәхмәт мине яңғыҙымды ҡалдырмаған өсөн!

Беренсе үпкән ирендәр, беренсе булған бөтә нәмә һөйгән кешем менән булған өсөн. Һөйгән кешенән һөйөлгән өсөн рәхмәт! Һәм беҙ уның менән нәфрәтһеҙ айырылышҡан өсөн рәхмәт!

Шул бәхеттең ҡәҙерен белеп, Хоҙайға рәхмәт итеп йәшәргә кәрәк. Был тормошта бик күп уйландым, йәшәү мәғәнәһен эҙләнем. Борсолған ваҡыттарым да булды. Тик үткәндәргә әйләнеп ҡарағас, мин тик бәхетле булыуымды аңланым.

10. 06. 2007. Көн кисәгенән дә нығыраҡ һыуыҡ, ямғырлы. Әле Мостай Кәримдең «Ай тотолған төндә» пьесаһын уҡып ултырам.

23.06.2007. Һөйгәнем!

Ғәфү ит мине барыһы өсөн дә! Һинең кеүек кеше менән осрашып та үҙемде камил кеше кеүек тота алмағаным өсөн! Һине тормош юлымда осратҡаным өсөн Хоҙайға рәхмәт әйтәм! Һин минең бәхетем. Ҙур бәхетем. Бик һирәк осрашһаҡ та, шул семтем бәхеттәрҙең мәғәнәһе бик ҙур.

Үҙемде күңелһеҙ уйҙар менән өҙгөләйем. Артабан йәшәргә кәрәк, тик нисек? Күрәһең, мин бәләкәй саҡтан үҙемә ҙур маҡсаттар ҡуямдыр. Шуға ла үҙемде бер ҡасан да ҡәнәғәт итеп тоя алмайымдыр. Юғиһә күптән берәйһенә кейәүгә сығып, балалар үҫтереп йәшәп ятыр инем һәм бүтәненә төкөрөр инем.

Йә, ярай, ..., тыныслан! Уның ғаиләһе, балалары бар. Үҙ тормошо менән йәшәһен, бәхетле булһын! Эйе, бәхетле булһын. Сөнки һин уны яратаһың һәм тик яҡшылыҡ теләйһең. Һиңә лә бәхеттән өлөш тейҙе бит инде.

Барыбер киләсәктә бәхетле булыуыма ышанам. Хоҙайҙың ҡөҙрәте киң.

Ынйы.