Тәнзилә Дәүләтбирҙинаның үкенестәре

— Бала саҡта гимнастикаға ғашиҡ инем. Өфөлә йәшәһәм, тәбиғәттән бирелгән һығылмалығым менән был спорт төрөндә ҙур уңыштарға ирешер инем, тип уйлайым. Хоҙай биргән мөмкинлек әрәм булды. Диктор булырға ла хыялландым. Филолог һөнәрен һайлауҙа уҡытыусым Марат Муллағоловтың һүҙе хәл иткес булды. Етенсе класты бөткәс, апайым хәҙер Ҡасим Дәүләткилдеев исемен йөрөткән художество мәктәбенә һүрәттәремде тапшырҙы. Уҡырға саҡырыу алғайным, ата-әсәйемде ҡалдырып киткем килмәне, йөрәгем етмәне. Һағынып ыҙалармын, тинем. Унынсыны бөткән йылды Өфө сәнғәт училищеһынан килгән уҡытыусылар мине ҡарағас, атайымды клубҡа саҡыртып алдылар. “Ҡыҙығыҙҙы беҙгә ебәрегеҙ уҡырға, йырсы булһын”, — тинеләр. Атайым, ҡаушап: “Үҙең беләһең инде, ҡыҙым, үҙең хәл итәһең”, — тине лә ҡуйҙы. Ул арала уҡытыусым Марат ағай йүгереп килеп етте: “Тәнзилә шағирә була!” — тип ҡырт киҫте. Аҙаҡ сәнғәт училищеһынан ике тапҡыр телеграмма алдым. Унда күңелем тартһа ла, Башҡорт дәүләт университетына ҡарай юл тоттом. Ошо көнгәсә үкенәм сәнғәт юлын һайламауыма, сөнки сәхнәне шундай яратам, тамашасыһыҙ йәшәй алмайым. Кисәләрҙә сығыш яһағандан һуң ун-ун биш йылға йәшәреп ҡалам. Хоҙай биргән тағы бер һәләт шулай ергә күмелде. Бәлки, мин, йырсы һөнәрен һайлап, юғарыраҡ күтәрелгән булыр инем... Операларҙан ариялар йырлағым килә. Әле ҡайһы саҡ өйҙә сәнғәт училищеһында уҡып йөрөгән Урал улым пианинола уйнап, минән романстар йырлатып алған була, күңелем булһын, тип.