Ни күҙе менән күрһен, Әхмәтгәрәй ҡарттың бер кәбән бесәнен урлап алып киткәндәр!Ваҡытында ташып ҡуя алманы шул. Ҡапыл ауырып китте. Бер айлап дауаханала ятырға тура килде уға. Бына шунан ҡайтышлай, кәбәнемә күҙ һалайым, тип, болондағы бесәнлеккә һуғылғайны.Әхмәтгәрәй ҡарт, кейәүе бүләк иткән кеҫә телефонын алып, шунда уҡ тейешле урынға хәбәр итте.
... Бер сәғәттән, быҙау ҙурлыҡ эт етәкләп, ике полиция хеҙмәткәре ауыл осонан килеп тә инде. Улар артынан эйәргән Әхмәтгәрәй ҡарт, эткә еҫкәтергә тип, бер ус күгәргән бесән тотҡан. Урланған кәбән төбөндә шул ғына тороп ҡалғайны.
Бына бер заман эт ауыл осонда йәшәүсе сәрхүш Сәләхиҙең ҡапҡаһына табан башын борҙо.
“Әһә! Ҡаптыңмы, сәрхүш?! – тип уйланы Әхмәтгәрәй ҡарт. – Минең бесәнде һатып, баш төҙәттеңме? Айнымаҫ башыңды төрмәлә серетәм мин һинең былай булғас!”
Тик эт, Сәләхиҙе ҡыҙғанғандай, ферма ҡарауылсыһы Ҡорманайҙарға табан ынтылды.
“Әһә! Эләктеңме, ҡараҡ?! – тип ҡыуанды Әхмәтгәрәй. – Ғүмер буйы ферма фуражын малдарыңа ташының. Инде минең бесәнгә лә күҙең төштөмө? Хәҙер бына үҙеңде ҡарауыллап аҫраясаҡтар! Төрмәлә серейәсәк башың!..”
Әммә эт Ҡорманайҙарҙы ла урап уҙҙы. Унан полиция хеҙмәткәрҙәрен фермер Фәнәүиҙәргә табан һөйрәне.
“Әһә! Колхоздың ярты баҫыуын баҫып алыу ғына етмәгән, инде шәхси хужалыҡтарға ла ҡул һуҙа башланыңмы, ҡомһоҙ?! Бына хәҙер ҡыҫҡартам мин һинең ҡулдарыңды!”
Ләкин эт Фәнәүиҙең күршеһенә табан тартылды.
“Әһә! Ҡаптыңмы?!” Әхмәтгәрәй ҡарт был йорт хужаһын да эттән алып эткә һалды, төрмә менән янаны. Бына шулай һәр йорт хужаһын йә яуызлыҡта, йә уғрылыҡта ғәйепләп, яман тиргәнеп килде ул. Ә эт һаман алға тартылды. Инде хәҙер ҡараҡтың тотоласағына тамам өмөтөн өҙгәйне ҡарт. Әммә шул саҡ полиция сержанты:
– Тапты-ы-ы-ҡ! – тип ҡысҡырып еберҙе.
Бәй, бәй, ҡараһа, Әхмәтгәрәй ҡарт... үҙ ихатаһына килеп ингән дәһә! Ана, аҙбар артында уның кәбәне лә ултыра.
Эт өргән тауышҡа ҡарсығы атылып килеп сыҡты.
– Бүлнистән ҡастыңмы әллә, ҡартлас? Булыр ул һинән! – тине ул, эт етәкләгән полиция хеҙмәткәрҙәрен күргәс. – Былар һине баҫтырып килдеме әллә?
Эштең ниҙәлеген тиҙ аңлаттылар ҡарсыҡҡа.– Сирләп ятҡан кешегә бер ярҙам булыр, тип, бесәнеңде элекке көн бажаң килтереп ҡуйҙы бит, – тине ҡарсыҡ, ҡартына әрнеүле ҡараш ташлап. – Ғүмер буйы кешенән шикләнеп йәшәнең...
Быны ишеткәс, Әхмәтгәрәй ҡарт шартлар хәлгә етте.
– Ах, яуыз! – тине ул, бажаһы тарафына йоҙроғон болғап. – Мине әҙәм мәсхәрәһенә ҡалдырмаҡсы булдыңмы?! Судҡа бирәм, төрмәлә серетәм мин һине!..
Зариф ШӘРИФУЛЛИН.