Гарнитур (Юмореска)

Рәдиф Тимершин

 

Ғаилә ҡороп, дәүләт ярҙамы менән яңы фатир йүнәткәс, Миңлебай яңы гарнитур алып ебәрҙе. Өйҙә боролорлоҡ та урын ҡалманы.

 

- Иҫке мебелде ауылға, әсәйҙәргә илтеп ауҙарырға кәрәк, - тине бисәһе, - унда артыҡ булмай ул...

 

Миңлебай, мебель күтәрешергә тип, бергә эшләгән иптәшен алып килде. Ауыр эш алдынан сәй эсергә ултырҙылар.

 

- Мәшәҡәтләгәнгә үпкәләмә инде, Хөсәйен дуҫ, - тине Миңлебай, өҫтәлгә төшкән борос бөртөгөн бармағына йәбештереп, ялап ҡуйғас.

 

- Былай мәшәҡәтләнеү уңайһыҙ уңайһыҙлыҡҡа, - тип һүҙгә ҡушылды Зәлифә ханым. – Ике йөҙ саҡрым араға йөк машинаһы ҡыуырға тура килә. Берәй һораусы булһа, бынау иҫке ултырғыстарҙы бушҡа ғына биреп ебәрер инек… барыбер ҡамасаулап ҡына торалар.

 

Хөсәйен бер аҙ уйланып торғандан һуң:

 

- Ултырғыстарығыҙҙы үҙем алам! – тине ҡапыл ғына. – Хаҡына тормам, нисек тә килешербеҙ.

 

- Ал, ал! Һәйбәт булды әле! – тине хужалар икеһе бер юлы.

 

Ултырғыстарҙы машинаға сығарып һалғас, иҫке шифоньерға тотондолар. Был шифоньер, ипләберәк ҡағылмаһаң, таралырға тора ине.

 

- Быныһын да үҙем алам! – тине Хөсәйен, шифоньерҙың бер мөйөшөнән күтәреп.

 

Зәлифә ханымдың йөҙө көмөш аҡсалай балҡып китте.

 

Сират диван-карауатҡа етте.

 

- Быныһы бер-ике йыл торор ине лә бит, урын юҡ шул, - тип һөйләнде Зәлифә ханым.

 

- Шулай шул. – Миңлебай уны йөпләне.

 

- Быныһын да үҙем алам! – тип ҡыҙып китте Хөсәйен. – Күҙ күргән кешеләр хаҡына…

 

- Ниндәй хаҡ ти ул тағы? Ал, ал, аҡса кәрәкмәй!

 

- Рәхмәт! – тине Хөсәйен. – Һеҙҙең урында булһам, мин дә шулай эшләр инем. Хаҡына тормам, нисек тә килешербеҙ.

 

Шулай итеп иҫке сервант ҡына тороп ҡалды.

 

- Быныһын алмайым инде, - тип баштан уҡ ҡырт киҫеп ҡуйҙы Хөсәйен. – Таралып бөткән нәмәне ауылда утынға ғына ҡулланмаһалар инде…

 

Зәлифә ханымдың ҡото осто.

 

- Ә бала карауатын ҡайҙа ҡуйырбыҙ? Уға урын кәрәк тәһә! Сервантты алмайынса тороп…

 

- Ҡара әле Хөсәйен дуҫ, - тип ыңғайына һыпырырға тырышты Миңлебай. Әллә быныһын да…

 

- Юҡ, - тине Хөсәйен.

 

Зәлифә ханымдың күҙендә яһалма йәш тамсылары пәйҙә булды.

 

- Уй, Хоҙайым! Сығарып ташлаһаҡ, әрәмгә генә китә бит инде!

 

- Ярай! – тине Хөсәйен, йөҙөнә ҡыҙғаныу ҡиәфәте сығарып. – Баҡсалағы мунсаға утын кәрәк ине как раз. Минән булыр изгелек.

 

Иҫке мебелде тейәп, Хөсәйендәргә илтеп ауҙарҙылар.

 

- Отолманыҡмы икән? – тип хафаланды Зәлифә ханым, Миңлебай әйләнеп ҡайтҡас. – Аҡса кәрәкмәй тип торған булаһың бит әле, йүнһеҙ!

 

- Нишләп отолайыҡ, ти? Хаҡына тормам, тине бит. Ишетмәнеңме ни?

 

…Бер-ике ай Хөсәйен дә, Миңлебай ҙа был хаҡта һүҙ ҡуҙғатманы. Өсөнсө айға киткәс, Миңлебай түҙмәне, тәмәке тартырға сыҡҡан ерҙә, яйын тура килтереп:

 

- Эйе-е-е, яңы гарнитур ҡиммәткә төштө, малай, - тип һөйләнеп алды.

 

Хөсәйен өндәшмәне. Уның өндәшергә уйында ла юҡ ине.

 

Ниһайәт, был тарихи ваҡиғаға бер йыл тулды тигәндә, Хөсәйендәргә Миңлебай үҙе килеп инде.

 

- Мебелде кире алырға булдыҡ, Хөсәйен дуҫ, үпкәләмә, - тине ул, - үҙебеҙҙән дә артмай, ти бисә.

 

Тиҙҙән Миңлебайҙың фатирында боролоп йөрөрлөк тә урын ҡалманы. Иҫке мебелде һатырлыҡ түгел ине инде: Хөсәйендең малайҙары һыҙғылап, бысратып бөткәйне уны.

 

Ни эшләргә? Миңлебай яңы гарнитурҙы һатып ебәрҙе.