Билдәле рәссам арабыҙҙан китте

Өфөлә Рәсәйҙең һәм Башҡортостандың атҡаҙанған рәссамы, «Сыңғыҙхан» арт-төркөмөн ойоштороусы Вәсил Ханнанов 68-се йәшендә оҙайлы ауырыуҙан һуң вафат булды.

Үҙенең ижадында Вәсил Ханнанов төрлө темаларға ҡағылды: фольклор, ғалимлыҡ һәм ҡатын-ҡыҙ гүзәллеге. Уның картиналары Өфөнөң «Мираҫ» галереяһында, Нестеров исемендәге музейҙа, шулай уҡ Мәскәүҙә, Төркиәлә, АҙШ-та күрһәтелгән.

Рәссам Наил Лотфуллин исемендәге заманса сәнғәт музейын ойошторған.

Уҙған йылдың октябрендә ул «Башҡортостан Республикаһының халыҡ рәссамы» исеменә лайыҡ булды.

Уның менән бәхилләшеү 25 февралдә иртәнге сәғәт 11-ҙә Нестеров исемендәге музейҙа уҙасаҡ.

Ханнанов Вәсил Мирғәзийән улы (26 сентябрь 1956 йыл) — рәссам. 1990 йылдан СССР Рәссамдар союзы һәм «Сыңғыҙхан» ижад берекмәһе ағзаһы, 1992 йылдан — берекмә етәксеһе. Рәсәй Федерацияһының (2017) һәм Башҡортостан Республикаһының (1999) атҡаҙанған рәссамы.

Биографияһы
Ханнанов Вәсил Мирғәзийән улы 1956 йылдың 26 сентябрендә БАССР-ҙың Октябрьский ҡалаһында тыуған. 1979 йылда Өфө сәнғәт училищеһын тамамлай. 1990 йылдан — «Сыңғыҙхан» ижади берекмәһе ағзаһы[1], 1992 йылдан — берекмә рәйесе. 1980 йылдан алып республика, төбәк, төбәк-ара, бөтә Рәсәй, бөтә Союз, халыҡ-ара һәм сит ил күргәҙмәләрендә ҡатнаша. 2008 йылда Вәсил Мирғәзийән улы Рәссамдар союзының Мәскәү бүлексәһе ағзаһы була. Әлеге ваҡытта Өфөлә йәшәй. Ханнанов — Башҡортостан Республикаһының Наил Латфуллин исемендәге Заманса сәнғәт музейы директоры.

Эштәре
Вәсил Ханнанов күп йылдар һынлы сәнғәт, графика (акварель, офорт, туҡымаға баҫыу), ассамбляж өлкәһендә әүҙем эшләй, киң стилле диапазон (реализмдан алып супрематизмға тиклем) эйәреүсеһе. Эшен тәүҙә реалист булараҡ башлай. Үҙен һәләтле рәссам итеп ағаста биҙәү, текстиль аппликация, инсталляциялар һәм башҡа күп нәмәләрҙә күрһәтте. Ул Башҡортостанда тәүге перфоманстар ойоштороусыларҙың береһе булды. Уның ижади ысулы нигеҙендә замандың призмаһы аша мәңгелек темаларҙы фәлсәфәүи һынландырыу ята. Рәссам традицион мосолман һәм дөйөм төрки мәҙәниәте интерпретаторы булып тора, даими рәүештә хәҙерге тамашасыға уларҙың байлығын һәм үҙенсәлеген еткереү юлдарын эҙләй. Тамашасыны берҙәм Алланың булыу идеяһына килтереп, бер нисә эшендә христиан һәм ислам араһындағы бәйләнештәрҙе таба һәм асыҡ күрһәтә[2]. Ул «Аль-Масад» (1995), триптих «Тафсир» (1989-95), «Раскрытие» (1997-98) һәм башҡа картиналар авторы. Шулай уҡ ул классик сюжеттарға нигеҙләнгән символик сериялар («Рождение мифа», «Женские мифы») һәм «Сфера интимного», «Невообразимое», «Инфанты», «В. Х., Гоген и не только», «Ню-псе», «Бабушкин коран», «Сияние лун», «Тайны любви», «Кочующие свитки Хабар», «Волшебный фонарь» тигән художестволы проекттарҙың булдырыусы булараҡ киң билдәлелек яулай. Рәссамдың эштәре М. В. Нестеров исемендәге Башҡорт дәүләт художество музейы, Мәскәүҙә заманса сәнғәт музейы, Өфө, Новосибирск, Ҡазан, Южно-Сахалинск, Силәбе, Краснодар, Феодосия, Джерси-Сити (АҠШ) һәм сит илдәрҙә, шәхси йыйылмаларҙа һаҡлана.

Мәрхүмдең туғандарының һәм яҡындарының ауыр ҡайғыһын уртаҡлашабыҙ.