Ҡорбан ҡағиҙәләре һәм йолалары
Ғәрәп һүҙе булған “Ҡорбан” “яҡынайыу” тигән мәғәнәне аңлата. Тимәк, байрамдың асылы – мал салыуҙа ғына түгел, ошо йола ярҙамында «Аллаһы Тәғәләгә яҡынайыу»ҙа. Аллаһы Тәғәлә Изге Ҡөрьәндә былай тигән: «Аллаһҡа малдың ите лә, ҡаны ла мөһим түгел, бары унан ҡурҡыуығыҙ мөһим» («Әл-Хаж»сүрәһе, 37-се аят).
Ҡорбандың барлыҡҡа килеү тарихы боронғо быуаттарға барып тоташа. Ул Ибраһим пәйғәмбәр (Тәүраттә – Авраам) һәм уның улы менән бәйле. Бер көндө Ибраһим үҙенең өлкән улы Исмәғилде ҡорбан итергә тейешлеге хаҡында төш күрә. Әммә башта ул быны шайтандың этлегелер тип, бер аҙ көтөргә ҡарар итә. Әммә икенсе һәм өсөнсө көндә лә шул уҡ төштө күрә. Бынан һуң Ибраһим улы менән осраша ла былай ти: «Төштә миңә һине ҡорбан булараҡ килтерергә бойоролдо... Был хаҡта ни уйлайһың?» Атаһы һымаҡ уҡ Аллаһының пәйғәмбәре булған Исмәғил былай тип яуап бирә: «Атайым минең, һиңә нисек бойоролған – шулай эшлә, әгәр ҙә Аллаһы Тәғәлә ҡушҡан икән, мин һиңә буйһонормон».
Әммә бысаҡ алып ингәс, Ибраһим шундай тауыш ишеткән: «О Ибраһим, төшөңдә күргәнде атҡарҙың инде...» Шунан һуң ҡапыл һарыҡ пәйҙә була һәм уға ошо хайуанды ҡорбан килтерергә бойорола. Сөнки Аллаһы Тәғәлә ҡорбанға мохтаж түгел, ул бары тик үҙенең яратҡан пәйғәмбәрҙәренең инаныу көсөн генә һынап ҡарай.
Әлеге тарихтан сығып, бер нисә мөһим һығымта яһамау мөмкин түгел. Беренсенән, был ваҡиға, ысынлап та, Аллаһы Тәғәлә ихтыярына ҡаршы килмәүҙең миҫалы булып тора. Икенсенән, ошо рәүешле Аллаһы Тәғәлә кешене үҙенән көсһөҙөрәк тип мыҫҡыллаған иблесте оятҡа ҡалдырған. Бынан тыш шуны аңлау мөһим, Аллаһы Тәғәләгә малдың ҡаны ла, ите лә кәрәк түгел, ҡорбанға әҙәм балалары үҙҙәре мохтаж, сөнки улар Аллаһы Тәғәләгә яҡынайыу өсөн үҙ мөлкәтен һәм ваҡытын сарыф итә.
Ғөмрәһеҙ – кесе хажһыҙ ҡорбан салыу сөннәт иҫәпләнә, ә хаж ҡылыусылар өсөн ул – мотлаҡ (әгәр ҙә ҡорбан сала алмай икән, ураҙа тотоу менән алмаштыра).
Әбү Хәнифә фекеренсә, хаж ҡылмаған һәр бәлиғ булған мосолманға ҡорбан салыу мотлаҡ. Имам аш-Шафи фекеренсә, ҡорбан раҫланған сөннәт иҫәбендә.
Мөхәммәт пәйғәмбәрҙең бер хәҙисендә былай тиелә: “Өммәтемдең иң яҡшыһы – ҡорбан салыусылар, иң насары – быны эшләмәүселәр”. Шулай итеп, был йоланы атҡарыу фарыз түгел, әммә шул уҡ ваҡытта мосолмандарҙың күбеһе иң яҡшылар рәтендә
булырға теләр ине. Төрлө сәбәптәр буйынса ҡорбан сала алмаусылар ҙа бар һәм, әлбиттә, Мөхәммәт пәйғәмбәр был һүҙҙәре менән уларҙы күҙ уңында тотмауын да аңлау кәрәк.
Бер кеше (йәки ғаилә) исеменә бер һарыҡ (йәки кәзә) күләмендә ҡорбан салына. Дөйә йәки һыйыр иһә — ете кеше исеменән. Сөнки, билдәле булыуынса, Аллаһы Тәғәләнең илсеһе һыйыр менән дөйәне салыр өсөн һәр ете кешегә өлөшсө булараҡ берләшергә ҡушҡан.
Ҡорбан салыу ваҡыты зөлхизә айының 10-сы көнөнөң таңында башлана. Әммә йола үҙе имам байрам доғаһын үткәргәндән һуң үтәлә. Пәйғәмбәребеҙ былай тигән: “Был көндө беҙ доғанан башлайбыҙ. Һуңынан ҡайтып ҡорбан салабыҙ. Кемдәр быны башҡара – улар сөннәт ҡыла. Ә кем быны алдан эшләй, ул бары тик ғаиләһен ит менән тәьмин итә һәм был ҡорбан салыу йолаһы тип иҫәпләнмәй”.
Ҡорбан итен ризыҡ булараҡ файҙаланалар һәм мохтажлыҡтары юҡ икән, башҡаларға ла таратып бирәләр. Шулай уҡ һуңынан ашар өсн һаҡлап ҡуйырға ла мөмкин. Ҡорбан салған кешенең иттең бер ни тиклем өлөшөн ашап, ҡалғанын саҙаҡа итеп таратыуы, башҡаларҙы һыйлауы хәйерле. Шулай уҡ Аллаһы Тәғәләнең илсеһе былай тип тә әйткән: “Ҡорбан итен үҙегеҙ ашағыҙ, саҙаҡа итеп таратығыҙ һәм башҡаларҙы һыйлағыҙ”. Шулай итеп, мөмкинлек булһа, итте өс өлөшкә бүлергә: бер өлөшөн – саҙаҡа итергә, бер өлөшөн – һаҡларға, бер өлөшөн ашарға кәрәк. Әлбиттә, саҡырылған ҡунаҡтар күберәк икән, иттең өстән бер өлөшө генә етмәйәсәк. Уны тотошлайы менән ҡунаҡтарҙы һыйлау өсөн файҙаланырға кәрәк булыуы ла мөмкин.
Итте тотошлайы менән өйҙә ҡалдырыу ҙа рөхсәт ителә. Был инде матди хәле түбән булғандарға ҡағыла. Тимәк, итте таратыу – һәр кемдең үҙе теләге буйынса башҡарыла. Әммә уны таратыу хәйерлерәк. Итте тәүге сиратта мохтаждарға өләшеү мөһим. Итте һатып, мохтаждарға аҡсаһын таратырға ла мөмкин.
Шулай уҡ ҡорбан ите менән башҡа конфессия вәкилдәрен дә һыйларға рөхсәт ителә. Күп кенә мосолман ғалимдары ошо фекерҙә.
Иң ҙур сауапҡа эйә булғаны – иң ҡиммәтле мал салған кеше тип иҫәпләнә, әгәр ҙә ике ҡорбандың да хаҡы буйынса тигеҙ икән, уның итлерәге сауаплыраҡ буласаҡ. Әгәр ҙә итенең күләме лә тигеҙ икән, сауаптың күләме иттең тәменә ҡарап билдәләнә.
Ҡорбан салыуҙың билдәле бер ҡағиҙәләре лә бар:
1.Ҡорбан кешегә түгел, ә фәҡәт Аллаһы Тәғәләгә бағышлана. Шуға ла ниәтеңде дөрөҫ билдәләргә кәрәк: “Аллаһы Тәғәләнең ризалығы өсөн, Аллаһы Тәғәләгә фәлән кеше исеменән ҡорбан салам”.
Ҡорбан өсөн бер нисә баш хайуан ҡулланырға ла була. Был инде һәр кемдең матди хәленә бәйле. Ғаиләнең башҡа ағзалары, иң тәүге сиратта бәлиғ булғандар һуңынан иһә балалар исеменән дә ҡорбан салыу рөхсәт ителә. Мәрхүм булған туғандар исеменән дә уның гонаһтары һәм хаталары өсөн Аллаһы Тәғәләгә ҡорбан салыу тыйылмай. Әммә был осраҡта, мәрхүм булған яҡын кешеһе исеменән ҡорбан салғандар, әгәр ҙә мәрхүм йәки мәрхүмә үлер алдынан ҡорбан салыу хаҡында әйтеп ҡалдырған булһа, итте үҙҙәренә алып ҡала алмай, тотошлайы менән таратып бирергә тейеш. Ә инде үҙ теләге менән салһа, ите нисек теләй, шулай файҙалана ала. Әммә сауабы мәрхүм кешегә тип иҫәпләнә.
Йомғаҡлап шуны әйтергә була Ҡорбан байрамы – исламдың иң бөйөк байрамдарының береһе. Был уның барлыҡҡа килеү тарихы, йыл һайын Аллаһы Тәғәләгә ышаныусыларҙың йәндәрен гонаһтан таҙартыуҙағы файҙаһы һәм мохтаждарға ярҙам күрһәтеүҙең мөһимлеге менән дә бәйле.
Фото:ВКонтакте