Йәшәге килә Повесть (3) Мансаф ҒИЛӘЖЕВ

***

Әсе һыуыҡтарға ла түҙә тимер, ҡышҡы бурандарҙа ла стенаһыҙ, түбәһеҙ цехтарҙа ла зырылдай станок, ә бына кешеләр нисек сыҙарға тейеш? Улар Рыбинск ҡалаһынан килеүселәр. Үрге Волга заводы шунда урынлашҡан булған икән. Һуғыш ҡурҡынысы янағас, уны ашығыс рәүештә тулы килеш Өфөгә күсереп килтерергә ҡарар ителгән. Тик элекке “26”сы һаны ғына һаҡланырға тейеш.

Волга, Ағиҙел йылғалары яҙға тиклем боҙ менән ҡапланғанлыҡтан, кешеләргә йөрөү өсөн тимер юлы ғына тороп ҡалды.

Әсхәт Дудкино эргәһендә баржала ҡалған өс станокты тауға һөйрәгәндә лә ҡатнашты. Хәлдән тайғас, ергә тәгәрәтерлек был эш тәүлек әйләнәһенә барҙы. Әллә юл шымара төштө, әллә яйланды, беренсеһенә ҡарағанда башҡалары саҡ ҡына еңелерәк шыуҙы һымаҡ. Дөйәләр ҙә сананы ул тиклем көсәнеп тартманы. Сананың табаны ла шымара төшкәндер.

Бурыстың үтә яуаплы икәнлеген аңлаптыр, күсереү эшенә Эркенбай үҙе етәкселек итте. Нескә мыйыҡлы, эйәгендә генә эленеп торған һирәк һаҡаллы ҡаҙаҡтың ҡыҫыҡ күҙҙәрендә һәр саҡ мәрхәмәтле йылмайыу. Түңәрәк бите май һөрткәндәй ялтырап тора. Хәйер, бүтәндәрҙеке лә шулай. Әллә ҡаҙ майын яғалармы икән? Әсхәттең өләсәһе мәрхүмә лә: “Балам, өйгә инергә онотаһың, әллә битеңә туңмаһын өсөн саҡ ҡына ҡаҙ майы һөртәйекме?” – ти торғайны. Малай, әлбиттә, быға сат ҡаршы төшә. Аллам һаҡлаһын, тиҫтерҙәре һиҙеп ҡалһа, ирештереп йәнен алыр.

Башҡалар кеүек Әсхәт тә цехта йоҡлап йөрөнө. Йылытыу өсөн унда рельстар һуҙып паровоз индергәйнеләр. Шул бышҡыра-бышҡыра пар сығара. Башҡа төрлө йылытыу ҡоролмалары төҙөргә өлгөрмәй ҡалдылар шул. Әсхәттең йәшәр урыны бар-барлыҡҡа, тик ул өй ҙә, барактар, исмаһам, ҡаҙаҡтарҙың тирмәһе лә түгел, ә ҡырҡ кешегә иҫәпләнгән палатка. Шундайҙар тиҫтәләгән. Айырым ҙур ауылды тәшкил итерлек. Һөйләүҙәренә ҡарағанда, шуларҙа ете меңгә яҡын эшсе йәшәй, ти. Юғиһә, йөҙ утыҙ йортҡа, барактарға кемдәрҙе генә һыйҙырып бөтмәк кәрәк.

Палатка уртаһында буржуйка һерәйеп ултыра. Яндыра башлаһаң, күмере насар, утыны сей. Тоҡандырып ебәреү өсөн өрә-өрә хәлдән таяһың.

Әсхәттең ауылдашы, йәштәше Сәйет тә (тулы исеме Сәйетзада) шунда. Урыҫса “белмәйски” булһа ла, шаярып һөйләшергә ярата. Һәр кис һайын тиерлек:

– Йоҡлағанда ауыҙығыҙҙы йоммағыҙ. Һулышығыҙҙы йышыраҡ алып, тынығыҙҙы нығыраҡ сығарығыҙ. Палатканы шулай йылытҡанда ғына туңып үлмәбеҙ, – тип сафсата һата.

Уларҙы Кушнаренко пристаненән пароходҡа ултыртып Өфөгә бергә ебәрҙеләр. Райондан бүтән үҫмерҙәр ҙә бар ине.

Коридор ситенә өйөлгән тоҡтар өҫтөндә йоҡларға теләмәй пароходтың ҡойроғона сыҡтылар. Ике яғындағы тирмән ташы дәүмәле тәгәрмәстәренә ҡалын таҡта беркетеп яһалған ишкәктәре менән тыныс Ағиҙелгә һуға-һуға пароход үргә ҡарай бара. “Әгәр ҙә пароход тиҙлеген ныҡ шәбәйтһә, айҙы уҙып китер ине”, – тип егеттәр фәлсәфә ҡора. Ай иһә һиҙҙермәй генә юғары күтәрелә-күтәрелә йылғаның уң яғына сығырға ынтыла.

Сәйет йырлап ебәрҙе. Яландағыса ҡысҡырып түгел, әлбиттә. Нисә һөйләһәң дә, ят урын. Хистәренә бирелеп тыйыла алмағандыр, күрәһең. Тыйнаҡ, уңған нәҫелдән ул. Бөтәһенең дә бите аҡ, күҙҙәре зәңгәр, сәстәре һары. Сығыштары менән Пенза тарафтарынан шикелле. Атаһының йәше сыҡҡанлыҡтан, һуғышҡа алынманы. Быуаттың беренсе йылында тыуған. Атаһы ла, апаһы ла, ҡустыһы ла йырлай. Тауыштары моңло. Өҫтәүенә, малайҙар тальян гармунда өҙҙөрөп уйнай. Кулактар исемлегенә атайҙарын да индергән булғандар, әммә колхоз хисапсыһы Ғиләжетдин дуҫын иҫкәртеп өлгөргән һәм: “Ысҡын ауылдан һәм бер нисә йылға ғәйеп бул”, – тигән. Сәйеттең атаһы дүрт-биш йыл Урта Азияла йөрөгән. Иҫән-аман ҡайтты. Күпме йәш малайҙарҙы баҫыу эштәренә өйрәтергә насип булды уға. Ярай әле теге саҡта йәһәннәм аҫтына илтеп олаҡтырмағандар. Ирҙәр фронтҡа китеп бөткәс, кемдән өлгө алмаҡ кәрәк.

Сәйет һуҙып ҡына йырланы. Өҫкө ҡаттан бер нисә матрос эйелеп тыңланы. Береһе:

– “Шахта”ны ебәр әле, – тигәйне, Сәйет уны ишетмәмешкә һалышты.

– Арытылған. Йоҡларға киттем, – тине ул пароход ҡойроғондағы ике яҡҡа асыла торған ишеккә ҡарап.

Йонсоғандыр, Кушнаренкоға тиклем егерме саҡрым араны йәйәү атланылар. Пристандә лә ярты көн буйы тапанылды. Һалдар ағыуын, буксирҙар баржаларҙы нисек һөйрәүен күҙәттеләр. Әллә тәүге тапҡыр сығып киткәнлектән, ауыл һағындыра башланы. Ҡапыл ғына бөтәһе лә айырылып ҡалды. Өлкәндәр кеүек һуғышҡа алынһалар, моғайын, уларҙы ла аттарҙа ауыл урамын уратып, гармун уйнатып, йырҙар йырлап оҙатып ҡалырҙар ине. Ә былар ни малдарҙы көтөүгә ҡыуыу менән оҙайлы юлға сыҡтылар ҙа киттеләр. Күргән-белгән кеше лә булманы. Сәлимә йоҡоһонан уянырға ла өлгөрмәгәндер әле.

Пароход ҡойроғонда яңғыҙ ғына тороп ҡалған Әсхәттең уйында тик Сәлимә генә.

Сәлимә… Ул бер йәшкә кесе. Өйҙәре түбән оста. Атаһы Фин һуғышында юғалды. Армияға алынғансы ул, Әсхәттең атаһы, тағы кемдәрҙер Иҙел башына барып буралыҡ ағас киҫкәндәр ҙә һаллап Кушнаренкоға тиклем ағып төшкәндәр. Шунан һәр ағасты оҙон арбаларға һалып ауылға ҡайтарҙылар. Ҡар ирей башлауға урамда бура бурарға тотондолар. Әсхәт һәр юнысҡыны йыя барҙы. Ҡаҙан аҫтын тоҡандырып, ашығып аш бешергәндә бынан да ҡәҙерлерәк яғыулыҡ табыу мөмкинме һуң!

Ҡыҙғаныс, Сәлимәләр өйҙәрен һалып өлгөрмәне, буралары әле булһа урамда ултыра. Исмаһам, ҡул аҫтына инерлек малайҙары ла юҡ.

Ярата Әсхәт Сәлимәне. Тик был серен ҡыҙ белмәй. Улай тип үк әйтеп бөтөргә лә ярамай. Яҙын киске уйында эргәһендә баҫып торҙо. Сәрмәсән ташҡанда яр буйына барҙылар. Шунда ҙур боҙ икенсеһен этеп ярға килтергәс, Сәлимә: “Ой, ҡурҡам, ситкә китәйек!” – тип Әсхәттең беләгенән тотоп алды. Ләкин ул егеткә ҡараманы, уның кемлеген дә шәйләмәгәндер. Шул осҡа оҙата ла барыр ине Әсхәт, ояла, тартына. “Йөрөйҙәр икән” тигән һүҙ таралыуы ихтимал.

Хат яҙыу йолаһы бар. Әллә Мансурҙан яҙҙырырғамы? Ҡыҙҙарға хатты һырлап яҙа белә ул. Кем өйрәткәндер инде. Уҡытыусылар дәрестә хат яҙыу хаҡында бер ҡасан да һөйләмәнеләр. Яҙҙырып та ҡараманылар. Ә шулай ҙа өйрәтергә кәрәктер. Егеттәр ҙә, ҡыҙҙар ҙа мөхәббәт хаттары яҙа белмәгәс, ул ниндәй эшкә ярай. Етмәһә, тулы булмаған урта мәктәпте тамамлағанһың. Үҙ ауылыңда дүрт синыф бөткәс, күрше ауылға күпме пар сабата туҙҙырып йөрөгәнһең. Ә хат яҙа белмәү оят түгелме ни. Хатты тыуған-тыумасаларға ла, ситтәге ҡәрҙәш-ырыуҙарға ла яҙырға кәрәк була.

Сәлимә бер йылға түбән уҡыны. Ошоғаса тиклем күҙгә салынмай ҡайҙа нимә эшләп йөрөгәндер?! Моғайын, йәйге эҫеләрҙә йылғала һыу инеүселәр араһында ла ул булғандыр. Дөрөҫ, ҡыҙҙар малайҙарҙан айырымыраҡ йөрөй торғайны.

Һы, малайҙар ҡыҙҙарҙың һыуға ингәнен йәшенеп кенә күҙәтәләр ҙә ҡысҡырышып яр ситенә килеп сығалар. Ҡаушап ҡалған ҡыҙҙар, оялып, нимә эшләргә белмәй. Улар шәрә бит. Кейемдәре һыу ситенән алыҫҡараҡ үҫкән ваҡ ҡына өйәңке араһында. Малайҙарҙың уҫалыраҡтары салбарлы килеш йөҙөп сығалар ҙа, ҡыҙҙарҙың кейемдәрен “ҡаҙ бото” итеп төйнәйҙәр. Өҫтәүенә, һыуға мансыйҙар. Нығыраҡ сейәләнһен, кимерһендәр… Сөнки теш ярҙамынан башҡа сисеү мөмкин түгел. Башлап кем уйлап тапҡандыр был шуҡлыҡты? Уйынға әйләнгән был хәлгә асыуланыусы, үпкәләүсе, әсәләренә ошаҡларға илап ҡайтыусылар ишетелмәй. Хәйер, кем өйләнгәнен кем белһен.

Ағас бөрөләренә йәм өргән, ҡоштарҙы тыуған яҡтарына әйҙәгән яҙғы елдәр үҫмерҙәрҙең күңел ҡылдарын тирбәндерә. Өлкәндәр йыйылған киске уйынға сығып, ҡыуышып, көрмәкләшеп бер булһалар, ул көндө Әсхәт бала-саға араһынан ят ҡыҙҙы шәйләп алды. Күрҙе лә аптырап ҡатып ҡалды. Ул ҡәҙәр үк ят түгел дә инде. Күрше ауыл мәктәбендә төркөм булып бара, кире ҡайтҡанда тарҡалыбыраҡ йөрөй торғайнылар. Сөнки синыфтарҙа дәрестәр бер үк ваҡытта тамамланмай.

Яр буйындағы ҡыҙыҡай нескә, оҙон булып үҫкән. Күҙҙәре сөм ҡара. Әллә Әсхәттең тоноп ҡарауын һиҙенде, эргәһендәге ҡыҙҙың арҡаһына һуҡты ла оҙон аяҡтары менән ырғый-һикерә ситкә йүгерҙе. “Хәлеңдән килһә, ҡыуып ет!” – тип ҡысҡырҙы.

Исеме иҫенә төштө – Сәлимә. Әлегә ҡәҙәр ҡайҙа йөрөгән һуң? Кисә лә килгән булғандыр әле.

Әлбиттә, түбән ос ҡыҙы һәр кистә килеп әхирәттәре менән зыҡ ҡуптарып уйнай ине. Малайҙар иһә ҡарт тирәктәргә оялаған ҡарғаларҙың йомортҡаларын алып төшөп, һиҙҙермәй генә уларға сәпәй. Тегеләр сырылдашып яланға һибелә.

Өлкәндәр иһә уйын, йыр менән мәшғүл. Түңәрәк яһап, әйләнеп йырлайҙар, парлашып бейейҙәр “Наза”, “Заем” таҡмаҡтарына.

Малай-шалай картуф баҡсалары артында ҡар аҫтында сығып елләргә өлгөргән дегәнәк, алабута, ҡурай үләнен, башҡа сүп-сарҙы йыйып усаҡ дөрләтә. Әллә һауа еүеш булғанға күрә, төтөн бағананы хәтерләтеп юғарыға күтәрелмәй, ә ер өҫтөнә йәйелә. Сәрмәсәндән бәрелгән дымға ҡушылып, яҙғы еҫкә тәм өҫтәй ине. Шул усаҡ көлөнә күмеп картуф та бешерә суҡынмыш малайҙар. Яланда ҡабығы бер аҙ көйөп бешкән был ризыҡты бүтән бер генә тәғәм менән дә сағыштырыу, тиңләү мөмкин түгелдер! Әрсеп тороуҙың да кәрәге юҡ (Һуңынан ауыҙыңды һөртөргә генә онотма!). Ә инде ҡыҙыу картуфты һындырып ҡараһаң, ҡар кеүек ярмаланып тора.

Теге торна аяҡлы ҡыҙ ҡайҙа юғалды һуң әле? Ошо тирәлә бутала ине бит.

Уйына шул Сәлимә килеп ингәс, Әсхәт киске уйынға сыҡҡандарҙың береһен дә күрмәне лә, тауыштарын да ишетмәне. Әйтерһең дә, бер ниндәй тереклек тә йәшәмәгән утрауға барып юлыҡты. Керпектәре менән егеттең бәғеренә ҡағылды, эргәһенә әйҙәгәндәй тойолдо. Баҫҡан урынында байтаҡ ваҡыт ҡатып торғандан һуң, үҙе лә һиҙмәҫтән берсә кешеләр араһына инде, берсә ситкә сыҡты. Ҡабаланды. Сәлимәне әллә эҙләп тапмаһа, уны башҡаса бер ваҡытта ла күрә алмаҫ кеүек. Нисек инде күрә алмаҫҡа, ти. Ул бер ҡайҙа ла китергә йыйынмай ҙаһа. Сәлимә лә ауылда йәшәйәсәк. Тимәк, улар иртәгә лә ошонда киләсәк…

Бына бит улар – бая ҡыуышып киткән ҡыҙыҡайҙар! Түңәрәк яһап баҫҡандар ҙа шарҡылдап көләләр, сыр-сыу һөйләшәләр. Һүҙҙәрен аңларлыҡ та түгел. Сәлимә лә шунда. Тик ҡыҙыл эңер булғанлыҡтан, ҡыҙҙың ҡара күҙҙәрен айырыу мөмкин түгел. Аҙна элек булһа, эргәһенә барыр ҙа баҫыр ине, әле шул табан атларға шөрләй. Ниндәй хәл был? Өлкәндәр ҙә нимәлер һиҙенеп, йыр-бейеүҙәренән туҡтап ҡалғандар ҙа уны күҙәтәләр кеүек хатта ауыҙҙарын да йыралар, буғай…

Икенсе кис тә шулай ҡабатланды. Бәлки, эргәһенә барып берәй һүҙ әйтергә кәрәктер? Кәрәктер ҙә ул, тик ниндәй һүҙ? Бәлки, Сәрмәсәндең нисек ташыуы хаҡындалыр? Әйтерһең, ул был хаҡта белмәй, йылғаның күҙ күреме ергә йәйелгәнен шәйләмәй.

Ҡыҙҙар, үтеп киткән булып, үҙҙәре уның эргәһенә туҡталды. Ләкин уға иғтибар итеүсе лә булманы. Өлкәндәрҙең таҡмаҡ әйтеүен тыңланылар.

Әсхәт үҙе лә һиҙмәҫтән:

– Сәлимә, һеҙҙең осҡа сыйырсыҡтар килдеме әле? – тип өндәште.

Ҡыҙыҡай аптырап ҡарап ҡуйҙы ла:

– Эшең күп түгелдер әле, иртәгә бар ҙа ҡара, – тип яуапланы.

Башҡалары ошонан ниндәй ҡыҙыҡ тапҡандыр, ҡысҡырып көлдөләр ҙә ары киттеләр.

Ғәрләнде егет, өндәшкәненә үкенде. Йә инде, сыйырсыҡтарға юғары ос ни ҙә түбән ос ни…

Өсөнсө кистә Әсхәт үҙен ҡыйыуыраҡ тотто. Шаярған булып, Сәлимәнең һыңар бирсәткәһен тартып алды. Ҡыҙыҡай: “Хәҙер үк бир!” – тип уның ҡулдарына йәбеште. Илар сиккә етеп бирсәткәһен биреүҙе талап итте.

– Мә инде, мә, дүрт бармаҡлы нәмәңде, – Әсхәт бының усын эләктереп, ныҡ ҡына ҡыҫты. Ҡайнар ине ҡулы. Тик шунда уҡ тартып алды.

Эргәләгеләр:

– Сәлимә бер бармағын бәйләргә онотҡан, – тип шарҡылдашты. – Ҡайҙа, беҙгә лә күрһәт әле?..

– Бирсәткә күрергә танау аҫтығыҙ кипмәгән әле, – Сәлимә үпкәләп китте лә барҙы. Уйын яланында башҡаса күренмәне.

Әсхәт Сәйеттәр менән түбән осҡа барырға, күҙ һалғылап ҡайтырға ҡарар итте. Бәлки, Сәлимә үҙҙәренең ҡапҡа төбөндәге ҙур ташта яңғыҙы ғына ултыралыр? Йә ғәрләнеп илайҙыр? Унан хаҡһыҙға көлдөләр бит. “Дүрт бармаҡлы бирсәткә бәйләгән, эшкинмәгән” тигән хәбәр ауылға таралып ҡуйһа?

Урамда Сәлимә юҡ ине, әлбиттә. Күптән йоҡларға ятҡан. Тик күҙҙәре йомолмай. Һәйбәт тип уйлап йөрөгән малай рәнйетте.

Әсхәт тә шундай уҡ хәлдә ине. Шаян һүҙ ысҡындырып, ҡыҙҙы үпкәләтеүенә үкенде. Башҡа саҡта үҙ-ара теләһә ниндәй төртмә һүҙҙәр әйтелһә лә, асыуланышыуға барып етмәй торғайны. Ә ни өсөн бөгөн шулай килеп сыҡты? Малайҙар ҡеүәтләп ебәрмәһә, бәлки, шыма ғына үтеп китер ине. Юҡ, “бармаҡ”ты эләктереп алдылар: хи-хи-хи ҙа ха-ха-ха…

Ниндәй ғәләмәт, икенсе көндө төш ауғас, ямғыр яуып ебәрҙе. Һирәк була торған хәлдер был, сөнки баҫыуҙарҙың яртыһы ла ҡарҙан асылмаған, мә һиңә ямғыр.

Яҙҙың бындай күренеше бер кемде лә аптыратманы ла, ғәжәпләндермәне лә, киреһенсә, тиҙерәк арба юлы төшөр, малдар көтөүлеккә тиҙерәк сығыр, юҡһа, ашарҙарына бөттө, тип ҡыуандылар. Уныһы шулайҙыр ҙа, ә бит киске уйынға сығыу өҙөләсәк. Урамда һалына башлаған һуҡмаҡтар ҙа ҡабаттан иҙелеп сабатаның хәлен мөшкөлләтте. Ауылдағы ботинкалы бер нисә кеше уйын ойоштора аламы ни?

Әгәр Сәлимә килә ҡалһа, Әсхәт Сәрмәсән буйына ялан аяҡ сабырға ла әҙер. Юҡ, ҡыҙыҡай килмәҫ, аяғында сабата ине бит. Уны бер генә тапҡыр осратыу, күҙҙәрен бер генә тапҡыр күреү кәрәк: егеткә ул асыу тотамы, әллә “бармаҡ” тарихын бөтөнләй күңеленән сығарып ташлағанмы? Бер ҙә булмаһа, Мансур ярҙамында хат яҙырғамы? Юҡ, килешмәҫ. Өсөнсө синыфта уҡып йөрөгән малай түгел дә ул. Бер, ике йыл үтеүгә уйын ойоштороуҙар Әсхәттәр ҡулына ҡаласаҡ. Улар армияға хеҙмәткә киткәс, алмашҡа түбәнерәк йәштәгеләр үҫеп өлгөрөр. Элек-электән килгән йола шулай. Ер шары ҡасан әйләнә башлағанын һәм башлап уны кем этеп ебәргәнен берәү ҙә белмәй.

Сәлимә! Бәй, үҙе был осҡа килә ята! Көн йылы булғас, шаҡмаклы төҫтәге бер ҡат күлдәктән генә. Ябыҡ кәүҙәһенең нәҙекәй билен ниңә аҡ таҫма менән быуырға кәрәккәндер инде. Башын ситкәрәк бороп үтмәксе булғайны, Әсхәт:

– Бөгөн киске уйынға сығаһыңмы? – тип өндәште.

Сәлимә ябыҡ яурынын һикертеп ҡысҡырып көлөп ебәрҙе. Ҡыҙҙың был ҡыланышынан егеттең маңлайына тир бәреп сыҡты.

– Ниндәй киске уйын, ти. Киләһе йылдың яҙына тиклем япҡандар.

– Ябырға уның ишеге барҙыр шул. Ә һин кил Сәрмәсән буйына. Былай ғына…

Сәлимәнең йөҙө үтәнән-үтә күренерлек булып ҡыҙарҙы. Ҙур ҡара күҙҙәре ғәжәпләнеп, шул уҡ ваҡытта яғымлы ҡараны. Өндәшмәй алға ҡуҙғалды.

– Миңә асыуланмайһыңмы?

– Ә ниңә? – Сәлимә яурынын һелкетте. Әллә үсекләп ирендәрен ослайтты. Шаҡмаҡлы күлдәгенең түше саҡ беленерлек булып төртөлөп тора. Әгәр ҙә билен быумаған булһа, һиҙелмәҫ ине.

– Улайһа, киске уйын киләһе яҙға ҡала, – быны Әсхәт һүҙ юҡтан булһын тигәндән әйтте.

– Шулайҙыр. – Ҡыҙ үҙ йомошо менән ары атланы. Әсхәт иһә Сәлимәне осратыуына, уның асыу тотмауына ҡыуанып, шул уҡ ваҡытта һөйләшергә йәпле һүҙ таба алмауына үртәлеп баҫып ҡалды.

Әсхәткә Кушнаренкоға юлланырға яҙған икән. Уны гигант төҙөлөш көткән. Әгәр ҙә шул заводты Яңыһаҙ ауылы эргәһендә төҙөһәләр, колхоз баҫыуҙары етер инеме икән? Йә урыҫ ауылы булмағанға Яңыһаҙҙы оҡшатмағандарҙыр? Ә-ә-ә, бында һал ағыҙырлыҡ йылға, поездар, вагондар йөрөй торған тимер юлы юҡ. Төҙөлөшкә тотонорҙан алда, Богородский ауылы хаҡында бер түгел, мең уйлағандарҙыр. Бәлки, сиркәү булыуы ла кәрәккәндер. Яңыһаҙҙа ни манараһы киҫелгән мәсет кенә һерәйеп ултыра…

Заводҡа хатта Ленин ордены биргәндәр. Уны ҡайҙа тағалар һуң? Баш конструктор Герой йондоҙон пинжәгенә ҡаҙайҙыр, ә завод?..

***

Дауамы бар.